h i k a y e c i G a y

  YY_ 27 ~ orman ve göl atla ve öl Hiç böyle bir şey beklemiyordum. Yani Kaan’ın bana sormadan oldu bittiye getirip beni evine getirmesini. Bundan sonra burda yaşayacakmışız! Üstelik onun bile doğru dürüst kendi evinde kalmadığını ve babasıyla arasının pek de sevecen olmadığını düşününce… Bunu neden yaptı hiç anlam veremiyorum. Melissa’lardan çıktıktan sonra taksiyle en fazla beş on dakika yol gittik ve bir dağ yamacına geldik. Ne çabuk koca şehir bitti ki… Beni dağa mı kaldırdı acaba? Keşke:)   Diye düşünürken ben… Geldiğimiz yerin evi olduğunu anlayıverdik işte… Babasıyla tanıştım. Babası benim burda kalmama pek sıcak bakmadı. Ama oğluna yekten karşı da çıkamıyor gibi… Sonra beni odasına getirdi, eşyalarımı bile kendisi yerleştirdi ve şimdi babasıyla siyasi pazarlık yapıyor küçük diplomat… Büyük zirvede, kaderime nasıl yön verilecek acaba? Ben de her zaman olduğu gibi sadece bekliyorum… Googleearth konumunu açtım. Görünüyor, gerçekten bir yemyeşil dağın eteğindeyiz. Ama orma...

  YY_26 ~ yeni evime hoş geldim ~ Beyaz Kurdun benim başıma gelenleri merak etmesi bu da yetmez benim için uykusuz kalması… Buna sevinmeli miyim üzülmeli mi? Bilemedim. Ama bildiğim, onu solgun, yorgun ya da mutsuz görünce boğulucak gibi oluyorum. İnsanlar aşık olduklarında birbirlerine benzerlermiş. Bu yakınlaşmak gibi aslında, onda yaşıyorum artık. Bazı anneler çocuklarında yaşarlar ya, ona benziyor… Bu ara bu anne olayına da çok fazla girdik. Buna bir son vermeli, baydı yani… Sandalyesini bana doğru yaklaştırdı. Beni heyecan sardı. Ne yapmak istiyor acaba? Sarıldı yavaşça. Sahibinin avucunda, incitmemek için şefkatle tuttuğu bir kuş gibi hissediyorum kendimi. Başımı omuzuna soktum. Senin bu kokun var ya, hem tertemiz hem bahar gibi taptaze… Her şeyden daha sağaltıcı benim için. Teni, bembeyaz kar gibi parlak soğuk ama hem de sıcacık… Dudaklarım istemsiz yapıştı ipek tenine. Birden kucakladı… Bu ani haraketlerine gıcık oluyorum, çünkü korkutuyor. Bu durumda, sarılmak boynuna en ...